20-րդ դարի 80-ականներից սկսած առաջացավ համակարգիչների բումը, և դրանք դարձան բարեկեցիկ կյանքի ատրիբուտներից մեկը: Իշխանություն և մեծ հարստություն ունեցողները ձգտում էին ձեռք բերել տարբեր գաջեթներ և ի ցույց հանել դրանք:
Ինչևէ, այսօր արդեն գաջեթները հասանելի են նույնիսկ ցածր եկամուտներ ունեցողների համար` օգտագործվելով ամենուրեք: 🙂
The New York Times ամսագիրը անդրադարձել է մարդկանց բարեկեցության մակարդակի և գաջեթների կիրառման միջև կապին: Մասնագետները ուսումնասիրել են տարբեր եկամուտներ ունեցող մարդկանց կենսակերպը և եզրակացրել, որ ներկայումս շատ մեծահարուստ ընտանիքներ նախընտրում են հնարավորինս քիչ օգտագործել տարատեսակ գաջեթները` համարելով դրանք վնասակար հատկապես երեխաների առողջության համար:
Մասաչուսեթսի տեխնոլոգիական համալսարանի պրոֆեսոր, հոգեբան Շերրի Տերկլը (Sherry Turkle) զուգահեռներ է անցկացնում գաջեթների և ֆաստֆուդ ռեստորանների միջև: Նա նշում է, որ եթե ձեր քաղաքում արագ սննդի ռեստորանը միակն է, դուք դժվար թե կարողանաք այն շրջանցել: 🙁
Ոչ մի բան չի կարող փոխարինել կենդանի շփումը, և մեծահարուստ մարդիկ պատրաստ են վճարել դրա համար: Այսպես, նրանք հագուստը գնում են թանկ բուտիկներում կամ կարում դերձակ-մոդելավորողների մոտ, երեխաների համար վարձում են ուսուցիչներ կամ նրանց ուղարկում մասնավոր դպրոցներ, որտեղ սահմանափակ է գաջեթների օգտագործումը, իսկ ճաշելու համար այցելում են ռեստորաններ: