Իհարկե, որոշ մարդկանց մոտ առաջին սիրահարվածությունը պատահում է դեռ մանկապարտեզում: 🙂 Այնուամենայնիվ, իսկական, գեղեցիկ, հուզիչ զգացումը վրա է հասնում դեռահասության տարիքում: Բնականաբար, այստեղ չկա որևէ օրինաչափություն. որոշ մարդկանց մոտ առաջին սերը պատահում է 12-13 տարեկանում, մյուսների մոտ` 20 տարեկանում կամ ավելի ուշ:
Սիրահարվածությունը իսկական բիոքիմիական փոթորիկ է առաջացնում մեր գլխուղեղում: Բավական է տեսնել սիրած էակին կամ նույնիսկ մտածել նրա մասին, մեր ուղեղի բջիջները սկսում են ակտիվ արտադրել դոֆամին նյութը: Այս կենսական ակտիվ նյութը իրենից ներկայացնում է նեյրոմեդիատոր, մեր օրգանիզմի «պարգևատրման համակարգի» հիմնական ազդակը: Այն նաև հաճույքի հորմոն է և արտադրվում է խիստ դրական հույզերի ժամանակ, երբ օրինակ` շատ համեղ պաղպաղակ ես ուտում: 🙂 Այդ նյութը նպաստում է սիրո օբյեկտի նկատմամբ ուժեղ կապվածությանը և համակրանքին և ստիպում է սիրահարված մարդուն շփվել սիրելիի հետ` հաճույքի պահերը կրկին վերապրելու նպատակով:
Սա, իհարկե, սիրահարվածության ընթացքում տեղի ունեցող գործընթացների փոքր մասն է: 😮 Ի դեպ, գիտնականները չեն հարող հստակ բացատրել, թե ինչու մենք սիրահարվում ենք կոնկրետ որևէ մեկին, իսկ մյուսին չենք էլ նկատում: 😮
Առաջին սերը դրդում է մարդկանց հաստատել հարաբերություններ, այնպիսի հարաբերույթուններ, որոնք տարբերվում են սովորական ընկերությունից: Եթե սիրահարվածությունը փոխադարձ է, հրաշալի՜ է, վայելի′ր սիրած անձի հետ մտերմությունը:
Իսկ եթե ոչ, կարող ես զգալ վիշտ ու ցավ, շատ արցունքներ թափել… Ինչևէ նման կյանքի փորձը ևս օգտակար է, քանի որ թույլ է տալիս վերապրել գեղեցիկ զգացում, ավելի լավ ճանաչել ինքդ քեզ, սեփական հույզերը և փոխվել` դառնալով ավելի ուժեղ: